MİZAH - (RESİMİN DİLİ)
Şu resimlerin dili olsa da bir konuşsa dedirtecek bir kare.
Ulaştırma ve Altyapı Bakanı çeşitli incelemelerde bulunmak ve Ak Parti ilçe teşkilatlarının olağanüstü kongrelerine katılmak için Malatya’ya geldi. Kale İlçesini gezerken esnafa da uğrayıp sohbet edelim der mi der… Yanında da bizimkiler.
Milletvekili Abdurrahman Babacan, Bülent Tüfenkçioğlu, Belediye Başkanı Sami Er ve zıpkın, bir o kadar da çalışkan Vali Seddar Yavuz.
Bakan birden bire iş yerine dalar, karşılayan güler yüzlü esnaf, “Abime ne lazım? Pardon Bakanıma?” der. Demesine derde, Vali biraz sinirlenir, nede olsa esnafın karşısınca koskoca bir Bakan var. Bir taraftan da merakla Bakan’a bakınır ne söyleyecek bu söz üzerine diye.
Gelişmeleri idare etmeye çalışan Babacan, yalandan da olsa etrafına gülücükler atar. Arkada kalan Bülent Tüfenkçi ise çaktırmadan önüne geçen Sami’yi itelerken, kendi kendine söylenir. “Şuna bak ya hiç de protokol bilmiyor. Bak, bak önüme geçti.” Başkan Sami vurdumduymaz tavrı ile hocası olarak gördüğü Uraloğlu’nu pür dikkat izlemeye koyulur, “ Ben şimdi buradan ne kaparım” edası ile kafasından bin bir türlü şeytanlıklar geçirerek…
Geçelim ikinci kareye…
Tam bu sırada esnaf birden yönünü Başkan Er'e döner. Döner dönmesine de, Uraloğlu, esnafın Başkan’a dönüp “almazımsınız” sözlerine biraz sinirlenmiştir. “Burada misafiriz be, önce bana ver” edası ile bakınır. Tam bu sırada Bülent Tüfenkçi, itekleye itekleye kendisine de yer bulmuş artık ön saflara geçmiştir. "Oh be, ne güzelmiş bunlar" dercesine esnafın elindeki çikolatalara bakar. Sami Er, ilkokul çocukları gibi mutlu ve sevinçlidir. “Yine en öne ben geçtim, tombala bana çıktı. İlk çikolata benim” edası ile esnafın elini, süzer. Bakan sert bakışları ile esnafa bir şeyler anlatır ama anlayan kim. Tam bu sırada Vali Yavuz, duruşunu değiştirip esnafa bir bürokrat bakışı atar ki, hem de ne atış. Esnaf kendisini toparlayıp tüm herkesin hevesini kursağında bırakıp Bakan Uraloğlu’na döner, çikolatalardan ikram eder. Sonunda hepsi de nasiplerini alıp esnafın yanından mutlu bir şekilde ayrılırlar. En mutlusu da adeta okul günlerine dönerek gülücükler atan Babacan'dır...
Tamamen mizahi olsun, biraz gülelim diye… ( Bu yazılanların gerçekle hiçbir ilgisi yoktur, resimler hariç)
